سرنوشتستان
.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.سرنوشتستان
.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.آسمان را بی ستاره میخواهم ...
فرقی نمیکند که دیگر دنیا قد یک آسمان باشد
یا قد یک پیاله
خسته و شکسته و بال بسته ...
بیشتر از آنکه بگویم
بیشتر از آنچه بدانی
وقتی که نوشته ها همیشه بی مخاطبند و دل بازیچه احساس بی احساسی ...
دیگر چه فرقی میکند که دنیا آسمان بی کران باشد
یا به کوچکی یک قطره باران...
چه فرقی دارد وقتی که کلام تو شکستن تکه های یک قلب تهی باشد ...
که بشکنی ... شکستنی ، شنیدنی و دیدنی ...
که نه گزندی به تو میرسد و نه اندوهی ...
خسته از تکرار هر روز ... تکرار هر روز ... تکرار هر روزم ...
نه مهجور نه پیروزم ... نه بی تاب و نه در تابم ... نه رنگین و نه بی رنگم ...
نه خاموش و نه بی هوشم ... نه در حسرت نه بی حسرت ...
نه اینجا و نه آنجایم ...
آسمان را بی ستاره میخواهم که او هم دیگر برایش مهم نیست که
نتابند ستارگانش به تاریکی لحظه هایم ...
فرقی نمی کند که تنهایم ... که تنهائی ... که دنیا هم نیم وجب
پیالست ...
که آویز کرده ایم خودمان را ز جداره اش و میخواهیم بدانیم چیست درون
این میان تهی ...
افسوس که دیر میفهمیم ...خیلی دیر ... دیر دیر ...
یک روز آمدن و روز دیگر رفتن ... هرروز التهاب و بی تو ماندن ...
چه فرقی میکند وقتی تو بر هستی من دایره ای کشیده ای قرمز ....
آری من مرده ام ... همان لحظه ... همین حالا ... میان دو دست
تو ...زیر سردی نگاه چشمانت ... درون همان یک قطره باران ... دلت
آرام و قلبت همیشه پر تپش...
دلتنگترین شیدا
حالا برگشتی که چی؟؟؟
به قول خودت : یه روزی قلبمو له کردی و رفتی، حالا برگشتی که چی ؟؟؟
که بگی عاشقمی؟؟؟
باور پوچی است اگر گمان کنم که تو آدم با وفایی هستی ، می خواهم صادقانه برایت بنویسم ... البته درک این واژه برایت غیر ممکن خواهد بود چون با آن کاملا بیگانه ای.
می خواهم از تو بگذرم! براستی که براحتی گذشتن از احساس پاک دیگران را از خود تو آموختم . خوشحالم که دیگر دستان سردم نیازی به گرمای دستان بی مهرت ندارند، زیرا اکنون دریافته ام گرمای وجودت نه از سر عشق بود،بلکه همواره در آتش هوس در حال سوختن بودی... احساس نابی است که دیدگانم در دیدگان همیشه سرگردانت آشفته نیست و خیره ماندن چشمانت به نگاه های هرزه را نمی بیند....
براستی چگونه تو را دوست می داشتم؟ من تو را در تصورات بی نظیر خود به تصویر می کشیدم ، انگونه که دوست می داشتم باشی، پس من افکارم را دوست می داشتم نه تو را!!!
چقدر شادم برای نداشتنت ... مدتهاست که دوست ندارم از تو بگویم یا چیزی برایت بنویسم. دلیل نگارشم این است که بدانی دیگر برای همیشه در دلم مرده ای. اندیشیدن به تو عذابی است که خود را از آن برای همیشه رها کرده ام از نداشتنت در دلم جشنی بر پاست که شادی آن در دلم جاودانه خواهد بود...
با عرض تبریک فراوان به خودم برای نداشتنت.
پری
دغدغه ...
من دغدغه دارم که این روزها در سرزمینی زندگی میکنم که...
در آن دویدن سهم کسانی است که نمیرسند و رسیدن حق کسانی است که نمیدوند
فال قهوه
نمی دانم ،
آسمان ابریست
یا دل من گرفته !؟
این شب تاریکتر از من و
من تلخ تر از
قهوه در دستم
زیر این تلخی
جستجو کردم نامت را
غافل از آنکه ،
رفته بودی
از ته این فنجان
شاید
به فنجان دیگری ...
و من، هم میزدم
حسرت را
نمی دانم ،
باران می بارد
یا چشمان من خیس است
می توان
یادگاری نوشت
بر گونه های من و پنجره
افتاده ته این فنجان
عکس کرکسی
اما
تو کبوتر تصور کن.
در وحدت این ابرها
نه آسمان می بارد نه ستاره ای
دستی بر آسمان می کشم و
می دانم
صاف نمی شود این زندگی مجعد
از گره هایش
تسبیحی ساخته ام
ذکر می گویم
ذکر خیرت ...
در نبودنت زده ام
بیشتر حرفهایم را
آنگاه که به من نزدیکتری
شعری می خوانم
شیپوریهای باغچه می نوازند
بوی خنده می آید
خنده همسایه
ضعف بدنم را می گیرد
پدر میگوید:
دیگر عشقی نمانده
بغضت را با نان بخور
تا سیر شوی!
