سرنوشتستان

.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.

سرنوشتستان

.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.

درباره من

حرف هایی هست برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی گوییم و حرف هایی هست برای نگفتن، حرفهایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورد و سرمایه ماورایی هر کس حرفهایی است که برای نگفتن دارد حرفایی که پاره های بودن آدمین و بیان نمی شوند مگر مخاطب خویش را بیابند... ادامه...

آمار : 31787 بازدید Powered by Blogsky

کوچ ...

از کجای راه، در کدامین شب زدگی

بر این دل رسیدی؟

که آمدنت چون کتیبه ای حک شده است

و اسارت رهایی را انتظار می کشی

یک قلب برای حضور تو کم

یک قرن سکوت تو بس

دریچه ای باز کن!....

تا دیگر بار و دیگر بار

گرمای نگاهت

آب کند، یخهای دل شب زدگان را

کاش یک قانون شکن مهربان بودیم

در این تناقض

کاش ماندن تعبیر می شد

خواب اقاقی

کاش بی کاش تر بودیم!....

د راین رونق سکوت تو

در بازار تنهایی خویش

برآنم که نگه بدارم

بر آنم که عشق بورزم

کویررا،برف را، سفررا،........

گاه شادی آدمی فقط به اندازه یک اشک

عمر دارد

به اندازه یک فصل

تا سرحد بغض

تا انتهای تشویش

تا باور تردید

در شیرین ترین هذیان زندگی

در تب یک شهر

در عصر فلز و نامردمی

پرواز اعتماد را با هم تجربه کردیم

در گرم ترین حضور هستی، فراق را انتظار کشیدیم

معادی هم هست؟!...

از جبر بیزارم،

از کوچ بیزارم

رسمی دیگر آمد

جسمت را ببر روحت ماندنی ست

کوله بارت خالی ست

لحظه ها را بردار

نگاهت را به یادگار بده

شبها بیدارم

چنان مهربان آمدی که هنوز

حافظه از حضورت گیج است

و چنان مسیح وار می روی

که

مصلوب کردی احساس را برمنطق

می روی و خاطره ها بهانه میگیرند

از بی قراریها برایشان قصه خواهم گفت

خواهم گفت:

نمیدانم از کجای راه

در کدامین شب زدگی

بر این دل رسیدی؟......

مصلوب

.::Roya_Hakim20::. سه‌شنبه 31 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 05:37 ب.ظ

4 نظر

بی تو طوفان زده دشت جنونم

بی تو طوفان زده دشت جنونم

صید افتاده بخونم

تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم ؟

بی من از کوچه گذر کردی و رفتی

بی من از شهر سفر کردی و رفتی

قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم،

تا خم کوچه بدنبال تو لغزید نگاهم،

تو ندیدی!

نگهت هیچ نیفتاد براهی که گذشتی .

چون در خانه ببستم ،

دگر از پای نشستم ،

گوئیا زلزله آمد ،

گوئیا خانه فرو ریخت سر من

بی تو من در همه شهر غریبم

بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدائی

برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی

تو همه بود و نبودی ، تو همه شعر و سرودی

چه گریزی ز بر من ؟

که ز کویت نگریزم

گر بمیرم ز غم دل ،

به تو هرگز نستیزم

من و یک لحظه جدائی ؟

نتوانم ، نتوانم

بی تو من زنده نمانم ....

.::Roya_Hakim20::. سه‌شنبه 31 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 05:34 ب.ظ

0 نظر

مشکل از کجاست؟

اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمیدانم... اینجا شده پائیز ، آنجا را نمیدانم... اینجا فقط رنگ است ، آنجا را نمیدانم... اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمیدانم. وقتی که بچه بودم هر شب دعا میکردم که خدا یک دوچرخه به من بدهد.. بعد فهمیدم که اینطوری فایده ندارد. پس یک دوچرخه دزدیدم و دعا کردم که خدا مرا ببخش

هی با خود فکر می کنم ، چگونه است که ما ، در این سر دنیا ، عرق می ریزیم و وضع مان این است و آنها ، در آن سر دنیا ، عرق می خورند و وضع شان آن است! ... نمی دانم ، مشکل در نوع عرق است یا در نوع ریختن و خوردن ؟

دکتر شریعتی

.::Roya_Hakim20::. سه‌شنبه 31 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 04:57 ب.ظ

2 نظر