سرنوشتستان

.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.

سرنوشتستان

.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.

مــــــــــرد کــــــــــــــــــــور!

روزی مرد کوری روی پله‌های ساختمانی نشسته و کلاه و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو خوانده می شد: «من کور هستم لطفا کمک کنید.»

روزنامه نگار خلاقی از کنار او می گذشت؛ نگاهی به او انداخت. فقط چند سکه در داخل کلاه بود.. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون اینکه از مرد کور اجازه بگیرد، تابلوی او را برداشت، آن را برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت و آنجا را ترک کرد. عصر آن روز، روز نامه نگار به آن محل برگشت و متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از صدای قدمهای او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که آن تابلو را نوشته بگوید ،که بر روی آن چه نوشته است؟ روزنامه نگار جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری نوشتم؛ لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچ وقت ندانست که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:


« امروز بهار است، ولی من نمیتوانم آنرا ببینم !!!!! »


وقتی کارتان را نمی توانید پیش ببرید، استراتژی خود را تغییر بدهید؛ خواهید دید بهترین ها ممکن خواهد شد؛ باور داشته باشید هر تغییر بهترین چیز برای زندگی است.
حتی برای کوچکترین اعمالتان از دل، فکر، هوش، و روحتان مایه بگذارید؛ این رمز موفقیت است.... لبخند بزنید!

قاب زندگی

     چه فرق می کند

               قاب این زندگی چه باشد

                            وقتی در سرودنش

                                                تو وزن را گم کرده ای و

                                  ما قافیه را باختیم !!!




عاشق باش!

دگر این قطره ها

                  نه شکل قلب می سازند

                                                    نه کبوتر ...!


             ...منطقی باش،

                               هیچ تضمینی نیست

                                           باران همه را عاشق کند !!!


سیگار...

        زندگی

           میان دو انگشت خود

     گرفته است ، مرا

                به قصد آرامش خویش

                    چنان پک هایی به من می زند

        سخت و عمیق

                   که گویی او را جز این کاری نیست

           گاه  

                  می نشینم

                                بر کنج لبش

                آنقدر فکر ، فکر ...

                                  که ابر می سازم

                                                       با دودهای سرم!!!

                  گرفته است تمام دلهایمان را

                                                         این دود

                این ابر ...

                          ابرهای، بی باران

                                        باز می تکاند

                                                     با تلنگری

                                                               خاکسترم را

             در ظرف حسرت تو

                      جمع کن این خاکسترها را

                                       به رود خشکیده شهر بیانداز

              آنجا که هر شب

                      رهگذران خاطراتشان را تف می کنند

       کاش می دانستم

                         چند پک دیگر مانده

            تا زندگی،

                         مرا

                                زیر کفشهای نبودنت له کند...

 

                                                                             

 "مصلوب"

پرنده مردنیست !

جایی خوندم:

برای کشتن یک پرنده، یک قیچی کافی است ...لازم نیست آن را در قلبش فرو کنی یا گلویش را با آن بشکافی... پرهایش را بزن... خاطره‌ی پریدن با او کاری می کنه که خودش را به اعماق دره‌ها پرت ‌کنه ...!!!


...

بعضی از ما آدما برای خراب کردن همدیگه قیچی‌رو تو قلبه همدیگه فرو نمی‌کنیم، که ای کاش اگر خراب کردنی در کاره همین کارو بکنیم، برعکس بال و پر همدیگرو قیچی می‌کنیم و این‌جوری برای همدیگه جهنمی می‌سازیم که آتشش خودمون‌رو هم می‌سوزونه.

 

سلام دوباره به جاده ی سابق خوشبختی ....

خدا جون خوبم سلام... هر روز که می گذره بیشتر احساس خفگی می کنم، انگار همه چی دست به دست هم داده تا خوبیا به من پشت کنن... اما با روحیه ای که من از خودم سراغ دارم، می زنم توو گوش هر چی احساس منفیه... اما جدیدا بعد از تموم شدن اون کابوسی که خودت بیشتر از هر کس دیگه ای در جریانش هستی، یه حس نابی، احساسمو قلقلک می ده... خدا جون تو می دونی که توو دلم چی می گذره، تو می دونی که توو زندگیم دنبال چه چیزایی هستم و چه چیزایی واسم ارزشه! خدا جون تو همیشه اون چیزی که واسم مقدر کردی رو با جون و دل پذیرفتم،چرا که به این باور رسیدم که تو بیشتر از هر کس دیگه ای هوامو داریو بیشتر از هر کس دیگه ای صدامو می شنوی... شاید باورت نشه حتی به این مطلب ایمان کامل دارم که تو از رگ گردنم به من نزدیک تری... خدا جون چند ماهی بود که نا خداگاه توو یه مسیر دیگه ای قرار گرفته بود، اما خدارو شکر و به اراده ی تو همه چی تموم شد و دوباره دارم به همون جاده ی سابق برمی گردم ! اگه بدونی که توو این دلم چه شوقی وجود داره، مطمئنم بال در می یاری... خدای خوبم اگه تو بخوای و صلاحم باشه از اوایل آذر ماه می خوام رویا بودنم رو ثابت کنم و به تمام هدافایی که چند ماهی ازشون فاصله گرفته بودم، دست پیدا کنم، می دونم که پشتم هستی... نه ...نه.... می دونم که در کنارم هستی و هوامو همیشه داشتی و داری، پس این راه و که یه طورایی فک می کنم که "شاید رسیدن به تو باشه رو" با یه بسم الله، از همین الان شروع می کنم.

خدایا تمام تلاشمو برای رسیدن به اهدافم می کنم، دلم می خواد هوامو اساسی داشته باشی.