سرنوشتستان
.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.سرنوشتستان
.:: دلی که از بی کسی غمگین است، هر کسی را می تواند تحمل کند ::.خـــدا و آرایـشــگـر !
مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت در بین کار گفت و گوی
جالبی بین آنها در گرفت.
آنها در مورد مطالب مختلفی صحبت کردندوقتی به موضوع خدا رسید
آرایشگر گفت: من باور نمی کنم که خدا وجود دارد.
مشتری پرسید: چرا باور نمی کنی؟
آرایشگر جواب داد: کافیست به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود
ندارد؟ شما به من بگو اگر خدا وجود داشت این همه مریض می شدند؟ بچه
های بی سرپرست پیدا میشد؟ اگر خدا وجود داشت درد و رنجی وجود داشت؟
نمی توانم خدای مهربانی را تصور کنم که اجازه دهد این همه درد و
رنج و جود داشته باشد.
مشتری لحظه ای فکر کرد اما جوابی نداد چون نمی خواست جر و بحث کند.
آرایشگر کارش را تمام کرد و مشتری از مغازه بیرون رفت به محض اینکه
از مغازه بیرون آمد مردی را دید با موهای بلند و کثیف و به هم
تابیده و ریش اصلاح نکرده ظاهرش کثیف و به هم ریخته بود.
مشتری برگشت و دوباره وارد آرایشگاه شد و به آرایشگر گفت:میدونی
چیه! به نظر من آرایشگرها هم وجود ندارند.
آرایشگر گفت: چرا چنین حرفی میزنی؟ من اینجا هستم. من آرایشگرم.
همین الان موهای تو را کوتاه کردم.
مشتری با اعتراض گفت: نه آرایشگرها وجود ندارند چون اگر وجود
داشتند هیچکس مثل مردی که بیرون است با موهای بلند و کثیفو ریش
اصلاح نکرده پیدا نمی شد.
آرایشگر گفت: نه بابا! آرایشگرها وجود دارند موضوع این است که مردم
به ما مراجعه نمیکنند.
مشتری تاکید کرد: دقیقا نکته همین است.
خدا وجود دارد. فقط مردم به او مراجعه نمیکنند و دنبالش نمی گردند.
برای همین است که این همه درد و رنج در دنیا وجود دارد.!
اولین سال کاری
امروز سالگرد یک سال سرکار رفتنمه !!!
یک سال کاری هم گذشت... به همین سادگی، به همین خوشمزگی !!!
من که واقعا نمی دونم چه جوری این یه سال گذشت، این نشون می ده که عمرمون سریعتر از اون چیزی که فک می کنیم داره می گذره و لذتی که باید از این زندگی ببریمو نمی بریم!
بچه ها اینم شیرنیش.... البته خرماست !
چون هیچ لذتی از کارم نبردم!
البته قراره تغییر شغل بدم، واسم دعا کنید تا اون هدفایی که دوس دارمو هر چه سریعتر بهش برسم...اونوقت هر شیرنیی خواستین در خدمتم !
ای شالا
همه به آرزوها و هدفاشون برسن ... ما هم توش! 
مــــــــــرد کــــــــــــــــــــور!
روزی مرد کوری روی پله‌های ساختمانی نشسته و کلاه
و تابلویی را در کنار پایش قرار داده بود. روی تابلو خوانده می شد:
«من کور هستم لطفا کمک کنید.»
روزنامه نگار خلاقی از کنار او می گذشت؛ نگاهی به او انداخت. فقط
چند سکه در داخل کلاه بود.. او چند سکه داخل کلاه انداخت و بدون
اینکه از مرد کور اجازه بگیرد، تابلوی او را برداشت، آن را
برگرداند و اعلان دیگری روی آن نوشت و تابلو را کنار پای او گذاشت
و آنجا را ترک کرد. عصر آن روز، روز نامه نگار به آن محل برگشت و
متوجه شد که کلاه مرد کور پر از سکه و اسکناس شده است. مرد کور از
صدای قدمهای او خبرنگار را شناخت و خواست اگر او همان کسی است که
آن تابلو را نوشته بگوید ،که بر روی آن چه نوشته است؟ روزنامه نگار
جواب داد: چیز خاص و مهمی نبود، من فقط نوشته شما را به شکل دیگری
نوشتم؛ لبخندی زد و به راه خود ادامه داد. مرد کور هیچ وقت ندانست
که او چه نوشته است ولی روی تابلوی او خوانده می شد:
وقتی کارتان را نمی توانید پیش ببرید، استراتژی خود را تغییر
بدهید؛ خواهید دید بهترین ها ممکن خواهد شد؛ باور داشته باشید هر
تغییر بهترین چیز برای زندگی است.
حتی برای کوچکترین اعمالتان از دل، فکر، هوش، و روحتان مایه
بگذارید؛ این رمز موفقیت است.... لبخند بزنید!
قاب زندگی
چه فرق می کند
قاب این زندگی چه باشد
وقتی در سرودنش
تو وزن را گم کرده ای و
ما قافیه را باختیم !!!
عاشق باش!
دگر این قطره ها
نه شکل قلب می سازند
نه کبوتر ...!
...منطقی باش،
هیچ تضمینی نیست
باران همه را عاشق کند !!!
سیگار...
زندگی
میان دو انگشت خود
گرفته است ، مرا
به قصد آرامش خویش
چنان پک هایی به من می زند
سخت و عمیق
که گویی او را جز این کاری نیست
گاه
می نشینم
بر کنج لبش
آنقدر فکر ، فکر ...
که ابر می سازم
با دودهای سرم!!!
گرفته است تمام دلهایمان را
این دود
این ابر ...
ابرهای، بی باران
باز می تکاند
با تلنگری
خاکسترم را
در ظرف حسرت تو
جمع کن این خاکسترها را
به رود خشکیده شهر بیانداز
آنجا که هر شب
رهگذران خاطراتشان را تف می کنند
کاش می دانستم
چند پک دیگر مانده
تا زندگی،
مرا
زیر کفشهای نبودنت له کند...
"مصلوب"
پرنده مردنیست !
جایی خوندم:
برای کشتن یک پرنده، یک قیچی کافی است ...لازم نیست آن را در قلبش فرو کنی یا گلویش را با آن بشکافی... پرهایش را بزن... خاطره‌ی پریدن با او کاری می کنه که خودش را به اعماق دره‌ها پرت کنه ...!!!
...
بعضی از ما آدما برای خراب کردن همدیگه قیچی‌رو تو قلبه همدیگه فرو نمی‌کنیم، که ای کاش اگر خراب کردنی در کاره همین کارو بکنیم، برعکس بال و پر همدیگرو قیچی می‌کنیم و این‌جوری برای همدیگه جهنمی می‌سازیم که آتشش خودمون‌رو هم می‌سوزونه.