رد پای قلب شکسته

آخرین شعر مرا قاب کن 

و پشت نگاهت بگذار

تا که تنهاییت از دیدن آن جا بخورد

و بداند دله من بسته به توست

در همین یه قدمیـــــــــ

زندگی قافیه شعر من است......

شعر من وصف دل آرایی توست......

در ازل شاید این سرنوشت من بود......

میسرایم به امیدی که توخوانی.......

ورنه اخرین مصرع من قافیه اش "مردن" بود.....

اگر مانده  بودی شاعر نمی شدم اما تو را داشتم و شعرهایم را...

اکنون تو نیستی،شاعرم اما هیچ ندارم حتی شعر هایم به نام توست...

هر شب دستانم را به سوی آسمان بلند میکنم و آروزی تو را از خدای خویش میکنم

هر شب با دیدن عکس تو به خواب می روم، عکسی که تا صبح د رآغوشم است

عکسی که خیس خیس است و خیسی آن به خاطر اشکهایم است!

در این سرزمینی که هر کس یاری دارد و هر کس یاوری،

من در گوشه ای نشسته ام و سر بر پاهای خودم گذاشته ام

رفتی اما خیلی زود رفتی،بدون خدا حافظی

می دانستم می روی اما نه به این زودی!

با رفتنت همه چیز سوخت...خاطره،محبت،عشق،دیگر امیدی به زندگی نیست.

من هم در همین شهر غریب و نا آشنا و بی محبت خواهم ماند.

و دیگر قلب من به غصه و درد عادت خواهد کرد.

گاهی نفس به تیزی شمشیر میشود

از هر چه زندگیست دلت سیر میشود

گویی به خواب بود جوانیمان گذشت

اغلب چه زود فرصتمان دیر میشود

کاری ندارم آنکه کجایی چه می کنی

بی عشق سر مکن که دلت پیر میشود

ما ادما موجودات عجیبی هستیم 

وقتی میگیم تنهام بزار  یعنی بیش تراز

همیشه به وجودت نیاز دارم

اما حیف هیچگاه طرف مقابل متوجه منظورمان نمیشود

وخیلی زود ما رو تنها میزاره میره

تقدیم به کسی که تنهام گذاشت و رفت

به اندازه ی همه" نه " هایی که باید میگفتم و نگفتم ...

امروز باید بگم غلط کردم ...!

میلاد با سعادت

مولود کعبه مولی الموحدین ،امیرالمومنین، امام علی (ع)

محضر امام عصر و الزمان، امام الانس و الجان حجت ابن الحسن العسکری حضرت مهدی عجل الله تعالی

فرج و تمام عاشقان حضرت تبریک وتهنیت باد.

سلام دوستان دیدم هیچ وقت کسی به من تولدم رو تبریک نمیگه خواستم از طریق  وبلاگ به خودم تبریک بگم

یادم باشد که زیبایی های کوچک را دوست بدارم حتی اگر در میان زشتی های بزرگ باشند

یادم باشد که دیگران را دوست بدارم آن گونه که هستند ، نه آن گونه که می خواهم باشند

یادم باشد که هرگز خود را از دریچه نگاه دیگران ننگرم

که من اگر خود با خویشتن آشتی نکنم هیچ شخصی نمی تواند مرا با خود آشتی دهد

یادم باشد که خودم با خودم مهربان باشم

چرا که شخصی که با خود مهربان نیست نمی تواند با دیگران مهربان باش

سال نو بر همه عزیزان مبارک باد

دلم گرفت ای هم نفس

پرم شکست تو این قفس

تو این غبار ، تو این سکوت
چه بی صدا ، نفس نفس
از این نامهربونی ها دارم از غصه می میرم
رفیق روز تنهایی ، یه روز دستاتو می گیرم

دوباره من ، دوباره تو
دوباره عشق ، دوباره ما
دو هم نفس ، دو هم زبون
دو همسفر ، دو همصدا
تو ای پایان تنهایی ، پناه آخر من باش
تو این شب مرگی پاییز ، بهار باور من باش
بذار با مشرق چشمات ، شبم روشنترین باشه
میخوام آیینه خونه با چشمات همنشین باشه
دلم گرفت ای هم نفس
پرم شکست تو این قفس
تو این غبار ، تو این سکوت
چه بی صدا ، نفس نفس

سایتی که عکس های این وبلاگ در ان اپلود شده بود مسدود شده است

انشاالله در اولین فرصت دوباره عکس ها رو در یک سایت دیگر اپلود می کنیم

 دیگه رو خاک وجودم نه گلی هست نه درختی
               لحظه های بی تو بودن میگذره اما به سختی                  
دل تنها و غریبم داره این گوشه می میرهولی حتی وقت مردن باز سراغتو میگیره

یار سفر کرده ی من

دلتنگم از دوریه تو

تو این روزای شب زده

عشق یعنی مستی و دیوانگی

عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی در فراغش سوختن
عشق یعنی انتظار و انتظار

عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
عشق یعنی شاعر دل سوخته

عشق یعنی آتش افروخته
عشق یعنی با گلی گفتن سخن

عشق خون لاله بر چمن
عشق یعنی یک نسیم یک نماز

عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی قطره و دریا شدن

زندگی پر از سواله می دونم

رسیدن به تو خیاله می دونم

تو میگی یه روزی مال من میشی

اما موندت محاله می دونم

تو میگی شبا دعامون می کنی

چشمه ی چشات زلاله می دونم

توی آسمون سرنوشت ما

ماه کاملم هلاله می دونم

تو میگی پرنده شیم بریم هوا

غصه ما دو تا باله می دونم

چشم من پر از غم نبودنت

دل تو پر از ملاله می دونم

طاقتم دیگه داره تموم میشه

صبر تو رو به زواله می دونم

آره می ری و نمی پرسی که این

دل عاشق در چه حاله می دونم

بعد از من وتوعاشقی شاید به قصه ها بره

شاید که با مرگ تو مفسر محبت

تو طلایه دار صبحی فاتح تاریخ منی

تو خود سردار صبحی اسم تو اسم شب من

به شکوه اسم اعظم متبرک و عزیزی مثل سجده گاه آدم

بیا ونقطه ی پایان به شعرعمرمن بگذار

تنم دیوار بین ماست تنم را از میان بردارمن وتو عاشقی از دنیا بره  

کاش می شد اشک را تجدید کرد

فرصت چند را تجدید کرد

کاش می شددر غروب لحظه ها

     لحظه ی دیدار را تجدید کرد

زندگي چيزي نيست كه لب طاقچهْ عادت از ياد من و تو برود.

زندگی پلی است بسوی عاشق شدن که همه ما ماننده

رهگذری چند لحظه ای از روی آن می گذریم ولی نمی دانم

   این سطر مختصر را گفتم که او بخواند

هر چه به او نگفتم می خوام او بداند

او اولش نمی خواست ترکم کند ولیکن

فهمید راز من را ،‌ او رفت تا بماند

امید و ارزوم بی تو خسته می شن

اگه بری پروانه های دور شمع می سوزند و پرپرمی شن

اگه بری در به دری سراغمه

اگه بری دیونگی کنارمه

اگه بری نگاه من تو اوج حسرت می مونه

اما بدون ترانه هام بغز چشاتو می شکونه

اگه بری گم می شن ستاره هام

خوب می دونی عاشق ستاره هام

اگه بری حرفهای من تموم می شن

ارزوهای بی نشون یکی یکی دربه در می شن

دیگه حرفی ندارم از ته دل دوستت دارم

بزار بگم دوستت دارم تا اخرش

از اولین نگاه تو از اولین گناه من

از اخرین کلام تو تا اخرین پیام من

دوستت دارم دوستت دارم

دیگه حرفی ندارم از ته دل دوستت دارم

نمی گم عوض شدی نه تو هنوزم مهربونی

حدسش رو من زده بودم نمی خوای پیشم بمونی

روزای اول این عشق اشتیاقت تازه تر بود

حالا با صد التماسم واسه من شعر نمی خونی

بعضی وقتا اگه حرف و خبری جایی نباشه

نمی ری دیگه سراغ قصه های خودمونی

گفتی تنها نامه ی من تو دس همه ست عزیزم

نامتو من بفرستم حالا به کدوم نشونی

بنویسم روی پکت با یه تیکه یاد غربت

برسه به یه ستاره به یه عشق آسمونی

پشت پنجره نشستم واسه ی تو می نویسم

که شاید رد شه از اینجا ایه ی محو جنونی

یه روزی خوندم یه جایی از عزیز بی وفایی

واسه ی دوام یک عشق عاشق و باید برونی

بهترین جمله ی دنیا فکر کنم همینه زیبا

عمری دنبال تو بودم اونی که می خوام همونی

صبر و حوصله نداشتن عادت همه ست عزیزم

تو که نیستی مثل اونها تو خود رنگین کمونی

نه جواب نامت این نیس اون و بعدا می نویسم

که سلام گلدونا رو به گلاشون برسونی

گفتم این رو بنویسم که دوست دارم عزیزم

بیشتر از تو می دونم که تو اینو نمی دونی